Տպավորություն կամ ծանր մղձավանջ է, կարծես․ մի ցավոտ տեսարանից հետո գալիս է մյուսը, մի անդառնալի կորստին՝ հաջորդում է մյուսը, մի ուժգին հարվածից հետո նոր հարված ենք ստանում։ Եվ Քաշաթաղը՝ իր սրբասուրբ Բերձորով, Աղավնոյով, Սուսով և այլ հայահետք բնակավայրերով, հաստատ, մեր ցավի վերջին օջախը չէ, ո՞րն է լինելու հաջորդը․․․:
«Բերձորում և Աղավնոյում օգնել եմ մարդկանց, որպեսզի կարողանան իրենց իրերը դուրս հանել։ Ընդհանուր առմամբ, մարդիկ անկումային տրամադրությունների մեջ են, չնայած Արցախի կառավարությունը բոլորին օգնում է․ վառելիքով, որ կարողանան ապրանքը հանել, ինչ-որ սիմվոլիկ գումար էլ են տրամադրում, որ վճարեն բեռնատարներին, թեպետ մենք կարողացանք գտնել հիմնականում անվճար բեռնատարներ, որ էս մարդիկ կարողանան իրենց գումարները ծախսեն այլ կարևոր տեղերում»,-ԼՈՒՐԵՐ․com-ի հետ զրույցում ասաց լրագրող, հեռուստամեկնաբան Նաիրի Հոխիկյանը, ով նոր է վերադարձել Արցախից։
Նա նշեց, որ ՀՀ կառավարությունը բացարձակապես չի օգնում Քաշաթաղը լքող քաղաքացիներին, և այն մարդիկ, որոնք տեղափոխվում են Հայաստան՝ մնում են «օդից կախված»։
Իսկ թե ո՞րն է լինելու հայաթափության, հայրենազրկության հաջորդ կանգառը, Նաիրի Հոխիկյանն ասաց․
«Հաջորդ օջախ, որպես այդպիսին՝ չեմ կարող ասել, հույս ունեմ՝ չի լինելու այդպիսի օջախ, որովհետև, ի վերջո, մենք պիտի կարողանանք ուշքի գալ և կանխել էն մարդկանց դավաճանական գործողությունները, որոնք պատրաստ են ամեն ինչ հանձնել հանուն իրենց ստամոքսի և հանուն իրենց անվտանգության»։
Մեր զրուցակիցը հավելեց նաև, որ 1-2 օրից կրկին մեկնելու է Արցախ՝ կարիքի մեջ հայտնված ու պանդխտության ուղին բռնած մարդկանց կողքին լինելու համար։
Զրուցեց՝ Արա Ալոյանը
