«Կյանքը մեկ օրում» նախագծի հյուրն է Հայաստանի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի նախկին պաշտպան Ռոբերտ Արզումանյանը:
-Ռոբերտ, Ձեր երկրպագուների հիշողություններում դեռ թարմ է հայտարարությունը Հայաստանի հավաքականում ելույթները ավարտելու որոշման մասին, ի՞նչ է փոխվել այս ընթացքում, երբևէ զղջացե՞լ եք Ձեր որոշման համար, ինչպե՞ս, ի վերջո, տրվեց այդ որոշումը:
-Ինչ արել եմ, չեմ փոշմանել, չնայած հիմա դրա մասին առավելևս չեմ մտածում, քանի որ վնասվածք ունեմ, չեմ էլ խաղում ընդհանրապես: Ուղղակի ցավալի է, որ չեմ խաղում, հավաքականում երկար ժամանակ խաղացել եմ՝ մոտ 11 տարի, բայց հիմա չեմ մտածում, ծնկիս վնասվածքի բուժմամբ եմ զբաղված:
-Կարո՞տում եք հավաքականի խաղերը, մթնոլորտը, խաղացողիներին:
- Դա կյանքի էտապ է. խաղացի, վաղ, թե ուշ չէի խաղալու, հիմա եղավ: Արդեն որպես երկրպագու հետևում եմ խաղերին:
-Հետևո՞ւմ եք Յուրա Մովիսյանի, Հենրիխ Մխիթարյանի խաղերին: Ի՞նչ հարաբերություններ ունեք:
-Այո, իհարկե հետևում եմ։
-Ի՞նչ կարծիք ունեք մտածում նոր մարզչական շտաբի մասին՝ Արթուր Պետրոսյանի գլխավորությամբ:
-Չեմ ուզում այդ մասին խոսել, որովհետև ես հավաքականում չեմ, եթե ներսից լինեի, ինչ-որ մի բան կարող էի ասել: Ճանաչում եմ իրեն, բայց ավել ոչ մի բան չեմ ուզում ասել:
-Կարո՞ղ ենք ասել, որ թեման պատմության գիրկն է անցնել ու փակված է առհասարակ:
-Պատմության գիրկն է, թե ոչ, չգիտեմ, հիմա ինձ համար թեման փակված է:
-Այնուամենայնիվ, ժամանակին Ֆուտբոլի ֆեդերացիայի նախագահ Ռուբեն Հայրապետյանի հայտարարությունը շատ մեծ աղմուկ բարձրացրեց, հիմա երբ հետ եք նայում, ի՞նչ կատարվեց իրականում:
-Ես ինքս ինձ համար այս թեման ընդհանրապես փակել եմ, չեմ ուզում խորանալ, ինչ ասվել է իմ կողմից, ինչ եղել է, բոլորը գիտեն, ինչ կա, դա է:
-Այս փուլում ինչո՞վ եք զբաղվում, ինչպե՞ս է անցնում հիմա Ձեր օրը:
-Ծնկիս վնասվածքի պատճառով մեկ տարի է, չեմ խաղում: Երկրորդ վիրահատությունն է արվել՝ ԱՄՆ-ում, հիմա վերականգնողական փուլն է, որը դեռ շարունակվում է, մոտավորապես մեկ-երկու ամիս կտևի:
-Իսկ ի՞նչ պլաններ ունեք ապագայի հետ կապված, որոշե՞լ եք հետագա անելիքները:
-Երկար ժամանակ է, որ վնասվածք ունեմ ու չեմ խաղում, երբ լիովին ապաքինվեմ, ևս մոտ կես տարի կանցնի, դա երկար ժամանակ է, հետոն ցույց կտա՝ եթե ցավ չեմ ունենա, ի վիճակի կլինեմ խաղալ, կխաղամ, եթե ոչ, այդ ժամանակ արդեն որոշում կկայացնեմ կարիերայիս վերաբերյալ, բայց չեմ ուզում առաջ ընկնել:
-Ֆուտբոլից դուրս որտե՞ղ եք Ձեզ պատկերացնում:
-Դեռ կոնկրետ չեմ որոշել, կուզեի ֆուտբոլի մեջ լինել ինչ-որ ձևով: Թեև մասանգիտությամբ տնտեսագետ եմ, բայց ամբողջ կյանքում ֆուտբոլի մեջ եմ եղել և դրանից եմ ամենից լավ հասկանում, զգում եմ, որ կարող եմ ինչ-որ օգուտ տալ, բայց այնպես չէ, որ արդեն նպատակներ ունեմ: Ժամանակն ամեն ինչ ցույց կտա:
-Ո՞րն է եղել Ձեր կյանքի լավագույն ու վատագույն խաղը:
-Այնքան շատ խաղեր եմ ունեցել, որ դժվար է առանձնացնել լավագույն և վատագույն խաղ, կառանձնացնեմ հավաքականի տպավորիչ խաղերը: Դրանցից Դանիայի հետ խաղն էր, Պորտուգալիայի հետ ոչ-ոքին՝գոլի հեղինակ դարձա, ինչպես նաև Իսպանիայի հետ խաղը, որում մենք, թեև, պարտվեցինք, բայց այն ևս տպավորիչ էր ինձ համար՝գոլի հեղինակ դարձա: Կառանձնացնեմ նաև իմ ամենաառաջին խաղերից մեկը՝Հոլանդիայի հետ, ես դեռ նոր էի խաղում և ինձ համար առաջին անգամ էր նման թոփ-մակարդակի դեմ խաղը: Բայց ես իմ բոլոր 76 խաղերն էլ հիշում եմ, բոլորն ինձ համար տպավորիչ են եղել, որովհետև հավաքականի դրոշի ներքո խաղալը մեծ պատիվ է:
-Եթե հնարավորություն ունենայիք հետ տալ ժամանակը, ի՞նչ կփոխեիք, ի՞նչն այլ կերպ կանեիք:
-Եթե կյանքում այդպես է եղել, ուրեմն այդպես պիտի լիներ, չեմ խորացել ինչ-որ բաների մեջ, որ մտածեմ այս կամ այն բանը կփոխեի: Երևի կուզեի վնասվածքներս չլինեին, բայց դա արդեն ինձնից կախված չէ:
-Կյանքում ի՞նչն է Ձեզ ամենից շատ երջանկացնում և ինչի՞ համար եք ամենից շատ շնորհակալ:
-Իմ ընտանիքը, ընկերները: Ամեն ինչի համար էլ շնորհակալ եմ ես:
-Նույնիսկ վնասվածքների՞…
-Հա՛, որովհետև կարող է վնասվածք չստանայի, այդ խաղը խաղայի կայծակը խփեր, մահանայի (ծիծաղում է ):
Մտքերը շարունակելով…
Իմ կյանքը… ուրախ է:
Մի օր ես… կմասնակցեմ աշխարհի առաջնությանը։
Տարիների ընթացքում… փորձ ես ձեռք բերում:
Կյանքը մեկ օրում… Մեսսիի հետ «Բարսելոնում» կխաղայի:
Իմ օրերի մեջ… շատ տեղ են զբաղեցնում հեռախոսն ու համացանցը (ժպտում է):
Կարինա Սահակյան
Տաթև Այվազյան
Լուսանկարները՝ Հայկ Պետրոսյանի / Armday.am
