Եթե ոչ ես, ապա ո՞վ պիտի Հայաստանը դարձնի այնպիսին, ինչպիսին ես ուզում եմ. Հայկ Կոնջորյանի «Կյանքը մեկ օրում» (լուսանկարներ)

«Կյանքը մեկ օրում» նախագծի հյուրն է «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության անդամ, «Ելք» դաշինքի պատգամավորի ռեյտինգային թեկնածու Հայկ Կոնջորյանը, ով առաջադրվելու Երևանի Աջափնյակ, Արաբկիր և Դավիթաշեն շրջանները ընդգրկող թիվ 2 ընտրատարածքում: Հայկին ուղեկցում էր նրա կինը՝ Շուշանը, ում հետ միասին երազում են ապրել այն Հայաստանում, որտեղից ոչ մի հայ չի ուզենա հեռանալ: Ամուսնու մեջ Շուշանին ամենից շատ գրավում է նրա ստեղծարար միտքը. «Ամեն անգամ, երբ ինքն ասում է՝ ես մի միտք ունեմ, իմ աքերը միանգամից փայլում են, որովհետև գիտեմ, որ շատ հետաքրքիր բան է ասելու: Իր նմանը չկա ինձ համար»:

-Հա՛յկ, հանրության մի ստվար զանգված Ձեզ ճանաչում էր Ձեր հայտնի տեսանյութերից, որտեղ Դուք բավականին սուր վերլուծություններ էիք կատարում դեմքի շատ հանգիստ արտահայտությամբ: Ինչու և ինչպես ընդունեցիք քաղաքականությամբ զբաղվելու որոշումը, ինչու ընտրեցիք հենց «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցությունը:

-Ես մոտավորապես 2-3 տարի փորձում էի հրապարակախոսական դաշտում որոշ իդեաներ արտահայտել Հայաստանի տարբեր խնդիրների, զարգացման հետ կապված, իմ մտահոգությունները ներկայացնել և փորձել ինչ-որ իմաստով հանրային կամ վերնախավի կարծիքի ձևավորման վրա ինչ-որ ազդեցություն թողնել , որպեսզի ուշադրություն հրավիրեմ որոշ հարցերի վրա, որոնք ցավոտ են Հայաստանի համար, բայց երեք տարվա իմ փորձառությունը ցույց տվեց, որ հնարավոր է կուտակել որոշակի հանրային ուշադրություն՝ այդ թվում նաև վերնախավի կողմից, սակայն այն հետևությունները, որոնք արվում են այդ ամեն ինչից ու առաջին հերթին հենց Հայաստանի իշխանությունների կողմից, կա՛մ չափազանց քիչ են ու դանդաղ, կա՛մ պարզապես բացարձակապես գոյություն չունեն: Եվ հարց առաջացավ շարունակել այսպես, թե՞ ոչ թե հարցեր բարձրաձայնել, որպեսզի ոմանք փոխվեն և փոխեն իրենց գործողությունները, այլ ինքս արդեն սկսեմ դառնալ փոխող և ավելի պրակտիկ գործունեութան մեջ մտնեմ:

Այս մտորումների ընթացքում արդեն ծանոթացանք նաև Էդմոն Մարուքյանի, Մանե Թանդիլյանի հետ և հասկացանք, որ Հայաստանում կա մեր պես մտածող մարդկանց որոշակի զանգված, ովքեր ունեն միասնական նպատակներ, խնդիրներ և համատեղ ուժերով հնարավոր է անել հենց այն, ինչ բոլորս առանձին-առանձին ցանկանում էինք անել, բայց գործուն էինք նորից առանձին-առանձին և այդտեղից ծնվեց հենց «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության անհրաժեշտությունը:

- Թիվ 2 ընտրատարածքում լուրջ պայքար է սպասվում: Միայն ՀՀԿ-ից այնտեղ առաջադրվել են այնպիսի դեմքեր, ինչպիսիք են Արտակ Սարգսյանը՝ ՍԱՍ-ի Արտակը, Գալուստ Սահակյանի որդին՝ Արման Սահակյանը, Ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանի փեսան՝ Արթուր Գևորգյանը: Ինչպե՞ս եք գնահատում Ձեր շանսերը և ինչպե՞ս եք պատկերացնում Ձեր պայքարը:

-Ես պայքարի այն նույն դաշտում չեմ գործելու, որ դաշտում գործում են ՀՀԿ-ի ներկայացուցիչները, որովհետև այն պայքարը, որ նրանք տանում են և տարել են տարիներ շարունակ, արտաքուստ դրանք եղել են քաղաքական պայքարի անվան տակ, բայց իրականում դրանք տնտեսական լծակների, ադմինիստրատիվ ռեսուրսների, թաղային հեղինակությունների միջոցով պայքարի գործընթաց է՝ ձեռք բերելու, կամ վերցնելու իշխանություն, որը իրականում քաղաքական բնույթ չունի և իր հիմքերով ունի բավականին մեծ խոցելիություն և նույնիսկ օրինականության հետ պրոբլեմներ: Այս իմաստով ես ավելի շատ պայքարելու եմ այն ընտրողների ձայների, վստահությունը շահելու համար, ովքեր իմ տեսակի, իմ մտածողության, հանրային դիսկուրսում գաղափարների որոշակի նոր արժեքների մոդերնիզացիայի կրողներն են և ովքեր ցանկանում են հենց այդպիսի քաղաքական մշակույթ ստեղծել:

Առաջին հերթին իմ խոսքն ուղղված է լինելու այդ մարդկանց, ովքեր ունեն նման քաղաքական գործիչների, սերնդափոխության պահանջարկ, իսկ ովքեր ունեն ադմինիստրատիվ լծակների, նորից 5000 կամ 10.000 դրամի, խնամի-ծանոթ-բարեկամ քվազի քաղաքական գործիչների ստեղծման պահանջարկ, ես կարծում եմ, որ այ նրանց վրա պիտի աշխատեն ՀՀԿ-ի ներկայացուցիչները և այնտեղ նրանք ավելի շատ պայքարելու են իրար դեմ: Բայց ես վստահ եմ նաև, որ մենք հնարավորություն ունենք այդ որակյալ զանգվածի հետ ավելի մեծ փոփոխութուններ անելու և նաև փոխելու այն սցենարը, որոնք իրենք են նախատեսում քաղաքականության մեջ:

-Շա՞տ են արդյոք այդ գաղափարները կրողները:

-Ես կարծում եմ, որ մեր հանրության մեջ կա մարդկանց բավակաբ մեծ զանգված, ովքեր կարիք ունեն քաղաքականության մեջ թարմութան, նոր գաղափարների և նոր մարդկանց: Պարզապես խնդիրն այստեղ կայանում է նրանում, որ շատ հաճախ առաջարկն այնքան քիչ է եղել, որ պահանջարկն էլ չի ձևավորվել ավելի գիտակցված: Խնդիրն այսօր քաղաքական գործիչների և քաղաքական ուժերի կողմից այն է, որ մենք կարողանանք ձևավորել համապատասխան առաջարկ այն գաղափարների, արժեքների, որ մենք ենք կրում և ինչպիսին որ պատկերացնում ենք, որ հասարակոււթյունը պիտի լինի և պիտի շարժի մեր պետությունն այդ ուղղությամբ: Այսինքն երբ կլինի հասցեական և ավեի հստակ հնչեցված առաջարկ, ես վստահ եմ, որ հասարակության ավելի մեծ զանգված մեր գաղափարների նկատմամբ կդառնա ընկալունակ և ավելի մեծ հետաքրքրություն կցուցաբերի դրա նկատմամբ:

-Դուք քաղաքականության մեջ նոր դեմք եք, մինչդեռ հենց իշխանության ներկայացուցիչ թեկնածուները ընտրական բավական փորձ ունեն, ինչպե՞ս եք պատրաստվում լրացնել այդ բացը, կարծում եք կհաջողվի՞ ապացուցել ու հավատացնել ընտրողներին հենց Ձեզ ձայն տալ, ո՞րն է լինելու հենց Ձեր անձնական կարգախոսն ու գաղափարախոսությունն այս ընթացքում:

-Շատ հաճախ մեզ՝ երիտասարդ գործիչներիս, հատկապես հենց այդ շեշտադրումով հարցեր են տալիս, որ դուք դեռ չունեք բավականաչափ փորձ, ինչպես իրենք: Արտաքուստ կարող է թվալ, թե մեր, այսպես ասած, անփորձությունը մեր թերությունն է, բայց ես միշտ ասել եմ, որ մեր անփորձությունը մեր առավելությունն է այս իմաստով, որովհետև նրանք ունեն ընտրությունները կեղծելու փորձ, քաղաքական համակարգը ապականելու փորձ, ադիմինիստրատիվ լծակներով մարդկանց ճնշելու, ահաբեկելու փորձ: Նրանք ունեն պետությունը կոռուպցիայի մեջ թաղելու փորձ, մեր պետության սահմանների անվտանգությունը խոցելի դարձնելու փորձ, այսինքն նրանք ունեն ահռելի քանակությամբ կուտակված նեգատիվ փորձ, որը մեր պետության, ժողովրդի ապագայի համար ունի չափազանց մեծ վտանգավոր հետևանքներ և հեռանկարներ :

Հիմա մենք այդ ամբողջ փորձը չունենք, դա մեր առավելությունն է, այսինքն մեր թվացյալ անփորձությունը իրականում ավելի մաքուր էջից սկսելու և նոր արժեքներ ու քաղաքականության մեջ նոր մոտեցումներ բերելու մեջ է, ինչի կարիքը մեր հանրությունն ունի: Ես վստահ եմ, որ ես, մեր թիմը ունենք ունենք բավարար գիտելիքներ, որոնք վերաբերվում են արդի ընտրական, քաղաքական տեխնոլոգիաներին, մենք ունենք նոր գաղափարներ, որոնք աշխարհը ստեղծում է պետությունների և հասարակաությունների զարգացման համար և դա չունեն իրենք:

Դա իրենք որպես անհատներ չունեն և նույնիսկ ունենալով փորձ՝ չեն կարողանում վարձել համապատասխան մասնագետների, որովհետև քաղաքական մշակույթը, որում նրանք ապրում են, որով գործում են, թույլ չի տալիս դա անել, հետևաբար իմ և մեր առավելությունը լինելու է նրանց ունեցած նեգատիվ փորձի վրա:«Ելք» -ն ունի իր հիմնական կարգախոսը՝ «Ընտրություն, փոփոխություն, հաղթանակ», բացի դրանից մեր ոչ ֆորմալ կարգախոսն է «Ելք կա», իսկ եթե ավելի կենտրոնանանք իմ անհատական կարգախոսի վրա, երևի հիշում եք երկաթե շերեփի մասին ելույթը, որտեղ ես ասում էի , որ մեր պետությունը դեռևս շարունակում է լինել թղթե շերեփի մակարդակում և մենք պետք է միասին կերտենք այդ երկաթե շերեփը, որի անունն է «Հզոր Հայաստան»:

-Ռեյտինգային ընտրակագով բացի այլ ուժերի ներկայացուցիչներից, ըստ էության, իշխանության ներկայացուցիչ թեկնածուները նաև իրար դեմ են պայքարելու, այս գործոնը որքանո՞վ է Ձեզ օգնելու:

-Կարող է և՛ օգնել, և՛ խանգարել, որովհետև պայմանականորեն, երբ քո մրցակցի թիմի ներսում գոյություն ունեն տարաձայնություններ, նշանակում է, որ ներքին մակարդակում նրանք կարող են ավելի թուլանալ՝ այդ իմաստով եթե դիտարկենք, բնականաբար, կարող են օգնել: Չնայած, ես և «Ելք» դաշինքը հույսը չենք դրել ՀՀԿ-ի ներսի խժդժությունների վրա, որովհետև մենք գիտենք, որ ՀՀԿ-ն իր ներսում միշտ էլ ունեցել է նման խմորումներ և քանի որ մրցակցությունն այնտեղ ոչ թե քաղաքական առողջ պրոցեսների տրամաբանությամբ է, այլ նորից ռեսուրսների, դրանց տիրապետման, կլանային որոշակի հարաբերությունների, նույնը և հիմա է կատարվում: Բայց կարող է նաև շատ մեծ վնաս տալ մեր ամբողջ պետությանը և հասարակությանը, որովհետև, օրինակ, այժմ իշխանության ներկայացուցիչները իրար դեմ պայքարելով, արդեն այդ աճուրդի ժամանակ բարձրացնում են ընտրակաշառքի գները, մի Հանրապետական կարող է 15000 առաջարկել, մյուսը՝ 25.000, սա նշականում է, որ ընտրակաշառքի մեխանիզմը կատարելագործվում է, ավելի է խորանում մեր հասարակության ներսում, ավելի է ապականում Հայաստանի քաղաքական համակարգը և այ իմաստով դա, միանշանակ, մեզ վնաս է, որովհետև դա վնաս է ՀՀ-ին:

-Հե՞շտ է տրվել ընտրություններին մասնակցելու որոշումը, երբևէ մտավախություն չե՞ք ունեցել, որ գուցե չհաջողեք:

-Իրականում, բնականաբար, հեշտ չի տրվել, բավականին դժվար է եղել ընդհանրապես քաղաքականություն մուտք գործելու իմ որոշումը, որովհետև կա այսպիսի կարծրատիպ, թե դու քաղաքականության հետ ի՞նչ գործ ունես, դու քո գործով զբաղվիր, քաղաքականությունը վատ , կեղտոտ միջավայր է: Այս որոշումները կայացնեու ընթացքում ես եկա այն եզրահանգմանը, որ եթե ինչ-որ բան ինչ-որ տեղ վատ է, ուրեմն նշանակում է պետք է այնտեղ մտնել և լավացնել: Կարծում եմ՝ ցանկացած մարդ, ով ցանկանում է, որ Հայաստանում ինչ-որ բան փոխվի դեպի լավը, պետք է ինքը դառնա այդ լավի կրողը և գործողություն կատարի դրա համար: Բնականաբար, անհաջողության մատնվելու վախը շատ մեծ չէր, որովհետև ցանկացած որոշում, որը կայացվում է, իր մեջ ունի ռիսկ և այդ ռիսկերը գնահատելով մենք կատարում ենք մեր քայլերը:

Ըստ էության, նման վախ չկա, ավելի շատ վախ կա, որ գուցե մեզ չհաջողվի հանրությանը տեղ հասցնել այն գաղափարները, ծրագրերը, որոնք շատ կարևոր են, որ այսօր հնչեն, սակայն այդ վախն էլ շատ քիչ է ինձ մոտ, որովհետև ես վստահ եմ, որ մենք ստեղծել ենք այնպիսի թիմ և այնպիսի մարդակին ռեսուրս ենք կարողացել մոբիլիզացնել, որ կարողանալու ենք մարդկանց տեղ հասցնել մեր գաղափարները և փոփոխություն անպայման լինելու է Հայաստանում:

-Ի՞նչ կլինի եթե այն չհայտնվեք խորհրդարանում, Ձեզ համար դա ի՞նչ նշանակություն կունենա:

-Խորհրդարանում հայտնվելը ինքնանպատակ չէ: Այն գաղափարները, որոնք ես արտահայտել եմ մինչև հիմա, այն ծրագրերը, որոնք ներկայացրել եմ, այն քննադատությունները, որոնք ուղղել և տեսել եմ, որ դրանք ղեկավարության կողմից անահաղորդ են, ցանկանում եմ այժմ հնչեցնել ԱԺ-ում , ես ցանկանում եմ դրանց հաղորդել միս ու արյուն ընտրական տարբեր օրենքի նախագծերի տեսքով, ես ցանկանում եմ Հայաստանի քաղաքական մշակույթի մեջ կատարել փոփոխություններ և եթե նույնիսկ ես այս անգամ և չհայտնվեմ ԱԺ-ում, վստահ եմ, որ դա ինձ չի խանգարելու, որպեսզի ես նույն գաղափարները արտահայտեմ, որոհետև Հայաստանի համար, կարծում եմ, որ ունեմ ոչ շատ փոքր լսարան և իմ գաղափարները կարող եմ հասցնել տեղ նույնիսկ չգտնվելով ԱԺ-ում: ԱԺ-ում կան տասնյակ մարդիկ, ովքեր իրենց՝ այնտեղ գտնվելով ավելի քիչ բան կարող են անել հանրային ուշադրություն հրավիրելու և որոշ գաղափարներ քննարկելու համար, քան թե ես՝ չլինելով ԱԺ-ում:

- Նախկին ՊՆ Սեյրան Օհանյանը հայտարարել էր, թե «Օհանյան-Րաֆֆի-Օսկանյան» դաշինքը միակ ուժն է, որն իշխանության վերահսկողությունից դուրս է։ Ինչպե՞ս եք գնահատում այս հայտարարությունը և առհասարակ այդ դաշինքը Ձեզ մրցակից համարո՞ւմ եք:

-Եթե պարոն Օհանյանը սկսում է արդարանալ, որ իրենք միակն են, որ չեն գտնվում իշխանության վերահսկողության ներքո, ուրեմն կան իրական հիմքեր կասկածելու, որ նա փորձում է որոշակի բաներ հերքել, իսկ եթե ինչ-որ բան չկա, ի՞նչ կարիք կա հերքել: Ի սկզբանե, եթե դու ինքնաբավ ես որպես քաղաքական ուժ, նշանակում է դու հերքելու խնդիր, որպես այդպիսին, չունես: Բոլորը հասկանում են, որ կան խնդիրներ այդ դաշինքում ընդգրկված մարդկանց կենսագրութան, անցյալի և այլնի հետ կապված, դրա համար անընդհատ նրանք արդարանում են ինչ-որ բաների համար, մինչև այժմ մենք չենք լսել, թե օրինակ ինչպիսի պետություն կուզենան կառուցել՝ հստակ հիմնավորված, ավելի շատ մենք լսել ենք արդարացումներ՝ չնայած որ իրենք հնարավորություն ունեցել են մի քանի ամիս առաջ դեռ կառուցել այսպիսի պետություն, բայց չեն կարողացել:

Մենք ասել ենք, որ հիմնական թիրախը համարում ենք ՀՀԿ-ին և գնում ենք փոխելու այն համակարգը, որը ստեղծվել և զարգացել է առավալեպես վերջին տարիներին հատկապես ՀՀԿ-ի կողմից: Եվ այդ համակարգը կառուցելու և ծաղկեցնելու մեջ շատ մեծ ավանդ են ունեցել նաև այն մարդիկ, ովքեր այսօր ներկայանում են որպես ընդդիմություն և հայտարարում են, որ դուրս են իշխանության վերահսկողությունից: Այդ իմաստով, փաստորեն, մենք նաև գնում ենք ուղղելու այն սխալները, կամ փոխելու այն միջավայրը, որը նաև հենց այդ մարդիկ են ստեծել, հիմա մենք նրանց մրցակիցն ենք, թե՞ մրցակիցը չենք, ես չգիտեմ, բայց այն, որ մենք ցանկանում ենք փոխել նաև այն միջավայրը, որի մեղավորը իրենք են, դա միանշանակ:

-Կա՞ որևէ ուժ, որի հետ հետընտրական փուլում չեք բացառում համագործակցություն, կոլիցիա:

-Շատ կարևոր է այս նախընտրական գործընթացում բոլոր քաղաքական ուժերի պահվածքը, որովհետև ես ունեմ հետևյալ համոզմունքը, որ այն մեթոդները ,որով դու ձեռք ես բերում իշխանությունը, այդ մեթոդներով էլ դու պետք է պահես այդ իշխանությունը: Եթե դու դա ձեռք ես բերել ժողովրդավարական մեթոդներով, ուրեմն դու կարող ես ժողովրդավարական մեթոդներով էլ այդ իշխանությունը պահել, որովհետև դու խնդիր չունես լեգիտիմության: Եթե ձեռք ես բերել բռնությամբ, ուրեմն քեզ անպայման պետք կլինի բռնություն, որպեսզի պահես այդ իշխանությունը: Եթե ձեռք ես բերել կաշառքով, ուրեմն քեզ կպահանջվի կաշառք: Հիմա այն քաղաքական ուժերը, որոնք ցույց կտան այս ընտրությունների ընթացքում, որ իրենք որակապես տարբերվում են իշխանությունից՝ իշխանություն ձեռք բերելու մեթոդաբանությունների մեջ, ես հնարավորություն տեսնում եմ որոշակի համագործացկության, բայց այն ուժերը, որոնք իրենց մշակույթով և իշխանություն ձեռք բերելու իրենց մեթոդաբանությամբ չեն տարբերվի իշխանությունից, մենք ինչո՞ւմ պիտի իրենց հետ համագործակցենք:

-Ո՞րն է եղել ամենակարևոր խորհուրդը, որ ստացել ու փոխանցել եք երբևէ:

-Այդպիսի խորհուրդ եղել է, բայց այդ պահին այն չի հնչել այդքան կարևոր, ինչքան ես հետագայում հասկացա: Տարիներ առաջ, երբ ես բարձրաձայն մտածում էի՝ ադյոք շարունակեմ ասպիրանտուրան, իմ համալսարանական ընկերն ինձ ասաց՝ բայց եթե ոչ դու, ապա ո՞վ պիտի շարունակի: Այդ միտքը հետագայում ինձ համար դարձավ շատ ֆունդամենտալ միտք և այսօր էլ, երբ ես գնահատում եմ իմ հնարավորությունները, ինձ հարցնում եմ՝ եթե ոչ ես, ապա ո՞վ: Նաև քաղաքականություն ես մուտք եմ գործել ևս այդ միտքը իմ մեջ ունենալով. եթե ոչ ես, ապա ո՞վ պիտի Հայաստանը դարձնի այնպիսին, ինչպիսին ես ուզում եմ, որովհետև եթե ես սպասեմ, որ ինչ-որ մեկն անի, գուցե այդ ինչ-որ մեկը երբեք չլինի:

-Ի՞նչն է Ձեզ ամենից շատ երջանկացնում և կյանքում ինչի՞ համար եք ամենից շատ շնորհակալ:

Ամենից շատ ինձ երջանկացնում է իմ հարազատների, իմ ընտանիքի, իմ կնոջ և իմ ընկերների հետ լինելու և նրանց հետ ներդաշնակ և ուրախ ապրելու գաղափարը, որ նրանց զգալի մասը այսօր ինձ հետ են՝ մեր երկրում, որ իմ հարազատների մեծ մասը չեն արտագաղթել՝ ի ուրախություն ինձ, դա չափազանց մեծ երջանկություն է ինձ համար: Շնորհակալ եմ շատ բաների համար, բայց հատկապես այն բանի համար, որ ես ապրում եմ 21-րդ դարում, ոչ մի կերպ չէի ցանկանա ապրել անցյալում՝ երևի դա նաև նրանից է, որ ես պատմաբան եմ և անցյալի նկատմամբ հետաքրքրությունն արդեն տեսականորեն բավարարել եմ և գործնականորեն չէի ցանկանա ոչ մի կերպ լինել անցյալում (ժպտում է):

- Ինչպե՞ս եք ծանոթացել Ձեր կնոջ հետ, ինչի՞ մասին են Ձեր երազանքները անձնական կյանքում:

Մենք ծանոթացել ենք 2013 թ մարտի 8-ին, բոլորովին պատահական The Beatles փաբում, որտեղ ես իմ ընկերոջ հետ էի այցելել, Շուշանն՝ իր ընկերոհու հետ, որովհետև այնտեղ կար հետաքրքիր ռոք համերգ: Այդտեղից սկսվեց մեր պատմությունը, որը շատ հետաքրքիր ընթացք և արդեն տրամաբանական հանգուցալուծում ստացավ նախորդ տարի, երբ մենք ամուսնացանք: Մենք ունենք շատ-շատ տարբեր նպատակներ և երազանքներ, որոնք միասին իրականացնելը դառնում է կրկնակի հաճույք և ավելի հեշտ, որովհետև Շուշանը ոչ միայն ինձ համար հրաշալի կին է, այլև արտակարգ ընկեր, որի հետ կարելի է ուղղակի գրավել բազմաթիվ բարձուքններ:

-Ի՞նչ ասելիք ունեք խորհրդարանական ընտրություններին Ձեր պոտենցիալ ընտրողներին:

-Վիճակը նետված է: Ես սիրում եմ կրկնել Հուլիոս Կեսարի հայտնի ֆրազան, երբ նա անցնում էր Ռուբիկոնը, ասաց, որ վիճակը նետված է: Երբ ցանկացած մարդ ցանկացած տեսակի գործողություն է անում՝ կլինի դա կարևոր քաղաքական որոշում, թե հերթական անգամ կաշառք վերցնել, վաճառել սեփական ձայնը և երկիրը տանել սեփական չափով անդունդի եզրին, պիտի իրեն ասի՝ վիճակը նետված է և ես պատասխանտվություն եմ կրում իմ կատարած քայլի համար: Դրա համար ես նաև իմ ընտրողներին եմ ասում, որ վիճակը նետված է և եթե դուք ինձ հետ եք ուրեմն միասին ենք անցնում այդ Ռուբիկոնը:

Մտքերը շարունակելով...

Իմ կյանքը… ինքս ինձ կերտելու շարունակական գործընթաց է:

Մի օր ես… շատ կարևոր բան կփոխեմ մեր հանրության մտածողության մեջ:

Կյանքը մեկ օրում… չափազանց մոտիկ է որ փոխես, բայց չափազանց արագ է, որ հասցնես փոխել:

Տարիների ընթացքում… մենք անընդհատ վերադառնում ենք երբեմն նույն կետին և նորից պիտի կատարենք կարևոր ընտրություններ:

Իմ օրերի մեջ… գաղափարները չափազանց շատ են ու երբեմն չեմ հասցնում որսալ դրանք:

Կարինա Սահակյան

Հայկ Պետրոսյան/ Armday.am