«Եթե խոսքը պաշտոնատար անձի մասին է, ապա այդ ինֆորմացիան համարվում է հասարակության սեփականությունը։ Քր. օր 144-րդ հոդվածում խոսքը ապօրինի հավաքելու մասին է, բայց եթե լրատվամիջոցը օգտվել է գաղտնի աղբյուրից, ապա չի նշանակում, որ ապօրինի է, որովհետև լրատվամիջոցը կոնկրետ նպատակով է դա անում՝ ոչ թե կոմերցիոն, այլ հանրային։
Որպեսզի հավաքելը լինի ապօրինի, պետք է ինչ-որ անօրինական քայլ արված լինի, այսինքն՝ ինչ-որ բան կոտրել, ինչ-որ համակարգ մտնել և այլն, որն այստեղ պարզ չէ։
Ես չեմ հիշում, թե ՀՀ քրեական օրենսգրքի 144-րդ հոդվածը, երբ է վերջին անգամ կիրառվել»,-«Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասել է միջազգային իրավունքի մասնագետ, փաստաբան Արա Ղազարյանը՝ մեկնաբանելով ՀՔԾ-ի կողմից քրեական գործի հարուցումը։
Ինչպես տեղեկացրել ենք՝ ՀՔԾ-ում քրեական գործ է հարուցվել անձնական կյանքի գաղտնիք համարվող տեղեկությունն ապօրինի հավաքելու, տարածելու և պաշտոնեական դիրքը չարաշահելու դեպքի առիթով։
Համաձայն ՀՔԾ-ի տարածած հաղորդագրության՝ գործը հարուցվել է 2020թ. փետրվարի 13-ին «hraparak.am» կայքում հրապարակված «Սուրեն Պապիկյանը թաքցրել է իր դատվածության փաստը» վերտառությամբ և 2020թ. փետրվարի 14-ին «lragir.am» կայքում հրապարակված «Սուրեն Պապիկյանն ակնարկել է, թե ով է իր մասին գաղտնի տեղեկության արտահոսք կազմակերպել» վերտառությամբ հոդվածների առթիվ նախապատրաստված նյութերի հիման վրա՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 144-րդ հոդվածով և 308-րդ հոդվածի 1-ին մասով` պետական ծառայություն իրականացնող պաշտոնատար անձի կողմից իր պաշտոնեական լիազորությունների չարաշահմամբ մարդու անձնական կյանքի գաղտնիք համարվող, ոչ հանրամատչելի տեղեկությունն ապօրինի հավաքելու, պահելու և այլ անձի կողմից այդ տեղեկությունն ապօրինի տարածելու ենթադրյալ հանցագործության դեպքի առթիվ:
«Հրապարակ»-ի կողմից նախարարի կենսագրության վերաբերյալ տեղեկությունների հրապարակումը, Արա Ղազարյանի խոսքով, պետական մարմնի նկատմամբ հանրային վերահսկողություն է, ինչը ժողովրդավարական կառավարման գաղափարն է, որի վրա, նրա խոսքով, հիմնվում են իշխանությունները, երբ մշտապես ուզում են արդարացնել իրենց քայլերը։
«Միշտ ասում են չէ՞, որ մենք ժողովրդավարական եղանակով ենք եկել։ Հիմա թերթն այդ ժողովրդավարական կառավարման հանրային իրավունքը իրացնելն ապահովողն է, տալիս է արժեքավոր տեղեկություն պաշտոնատար անձի դատվածության վերաբերյալ։
Էական չէ դատվածությունը մարվել է, թե ոչ, հասարակությունն ուզում է իմանալ, թե ովքեր այն մարդիկ, ովքեր իրականացնում են հանրային իշխանությունը, դա նորմալ է»,-ասել է մասնագետը։
«Հրապարակ»-ը տեղեկություն էր հրապարակել այն մասին, որ ՀՀ տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարար Սուրեն Պապիկյանը նախկինում դատվածություն է ունեցել և դա թաքցրել է իր կենսագրությունից։ Ըստ հրապարակման՝ Պապիկյանը զինծառայության ժամանակ դանակով հարվածել է հրամանատարին և դատապարտվել է ազատազրկման: Նա ազատ է արձակվել 2007թ. համաներումով: Սուրեն Պապիկյանը հրապարակումից հետո ֆեյսբուքյան ուղիղ եթերում փաստացի ընդունել էր դատվածության փաստը, միևնույն ժամանակ նա Ոստիկանությանն ու ԱԱԾ-ին հորդորել էր պարզել, թե ում ձեռքով ու ինչպես է իր անձնական կյանքին վերաբերող գաղտնի ինֆորմացիան դարձել իր անունը կեղտոտելու առիթ: Նա հայտարարել էր, որ դա նպատակ ունի «Այո»-ի շտաբի աշխատանքները մրոտել։
«Սա անձնական գաղտնի ինֆորմացիա է, ոստիկանության հատուկ բաժնում է պահվում, դրա հասանելիությունը կարող է լինել իրավապահ համակարգի բարձրաստիճան պաշտոնյաներին: Իրավապահ շրջանակի տարբեր բարձրաստիճան պաշտոնյաներ ինչ-որ փուլում, հետհեղափոխական շրջանում, փոխանակ զբաղված լինեին ՀՀ-ն թալանողների հանցագործությունները բացահայտելով, տվյալ անձը կամ անձինք զբաղված են եղել ՀՀ պետական պաշտոնյաների, իրենց գործընկերների նկատմամբ կոմպրոմատ հավաքելով և տվյալ անձինք այսօր խոսում են սպայի պատվից»,-հայտարարել էր նախարար Պապիկյանը։
Միջազգային իրավունքի մասնագետը չի կարծում, թե նախարարի դատվածության վերաբերյալ տեղեկությունը փակ ինֆորմացիա է կամ պետք է փակ ինֆորմացիա լինի. «Մասնավոր անձի վերաբերյալ նույնիսկ «Դատալեքսում» այդ ինֆորմացիան փակ չէ, այդ ինֆորմացիան փակ է, միայն, եթե խոցելի խմբի է պատկանում մարդը, ասենք՝ սեռական բռնության կամ գենդերային խտրականության զոհ է, այսինքն, եթե դատական նիստն անցկացվել է դռնփակ։ Մնացած բոլոր դեպքերում դատական ակտերը Հայաստանում հրապարակվում են, հետևաբար, անձի իրավունքն է՝ տեղեկացված լինելու իրավունքը և խոսքը նախարարի մասին է։ Այնքանով, որքանով դա վերաբերվում է նրա հանրային գործառույթին, տեղեկությունը չի կարող փակ լինել։ Նրա նախկին դատվածությունն առնչություն ունի մարդու հանրային գործառույթի հետ, որովհետև դա հիմք կարող է լինել, որ նա պաշտոնավարի կամ չպաշտոնավարի»։
Անդրադառնալով լրատվամիջոցի աղբյուրի խնդրին՝ Արա Ղազարյանը շեշտել է, որ ԶԼՄ-ն աղբյուրը բացահայտելու խնդիր չունի։ «Աղբյուրի պաշտպանվածությունն արտակարգ է, գերպաշտպանված է։ ՍԴ-ն շատ նեղ երեք հիմք է թողել, որոնցից որևէ մեկի հետ 144-րդ հոդվածը չի համապատասխանում։ Պետք է կյանքի իրավունքի խնդիր լինի, խոշտանգման և ծանր հանցագործությունը կանխելու, կամ ծանր հանցանքի մեջ մեղադրվող անձի դատական պաշպանության նպատակով։ Այնպես, որ լրատվամիջոցը կարող է հանգիստ լինել»,-եզրափակել է Արա Ղազարյանը։
Մանրամասները՝ սկզբնաղբյուր կայքում:
